Gebrek aan interactie
Er was geen interactie, geen stroming in mijn werk. Zo voelde dat al maanden aan. Nu ik weet waar het probleem zat weet ik ook wat ik kan doen.
Wat er aan vooraf ging
Onbewust had ik mij als kind emotioneel en sociaal afgesloten om niet langer te worden gekwetst. Niet langer het gevoel te krijgen om te worden afgewezen. Op kind niveau was het gevoel te worden genegeerd snel aanwezig door even te moeten wachten totdat mama of papa tijd voor me had. Mij de aandacht gaf die ik op dat moment nodig had zodat ik ook het gevoel had/kreeg erbij te horen. Gehoord werd.
Gebeurde het te vaak dat ik me na een vruchteloze poging terug trok in mijn eigen cocon? Dat kan ik me niet bewust herinneren. Het gevoel dat ik de interactie tussen mij en mijn potentiële gesprekspartner miste werd zo vaak bevestigd zodat ik geleerd had, of beter gezegd, de gewoonte had aangeleerd, in mijn cocon te blijven. Enige vorm van communicatie weerde ik af op basis van deze onbewuste, pijnlijke gevoelens van afwijzing.
Ontdekking
Tijdens mijn pma coaching sessie kwamen situaties, fracties van momentopnames naar boven. Naarmate de coaching vorderde werd ik steeds meer vervult met verwondering, besef en begrip waarom en waardoor ik op dit moment zo’n last had van het gevoeld van / het gemis aan interactie met potentiële klanten. Heel bewust ging ik mijn gevoelens en lichamelijke reacties na wat er gebeurde bij de gedachte aan een gesprek met een mogelijke klant. Onbewust deinsde ik terug. Trok me terug in diezelfde cocon van jaren geleden. Een veilige plek toen waar ik mijn ogen kon sluiten en alles en iedereen buiten sloot.
Volwassenheid
Als volwassen vrouw zie ik wat er toen op kind niveau gebeurde. Als jong kind was er sprake van overmacht. Wat had ik als kleine uk kunnen doen om de situatie te veranderen en was ik er überhaupt bewust van dat het ook anders kon?
Het was allemaal niet zo dramatisch, maar als kind kwam het blijkbaar te vaak voor en stapelden al die momenten zich op tot een grote nare en bepalende belemmering om me open te stellen.
Inzicht
Maanden heb ik gesukkeld met het gevoel dat er geen interactie tussen mij en de rest van de wereld bestond. Frustratie na frustratie. Ik heb zo vaak geklaagd bij collega’s dat ik mijn situatie niet begreep en dat ik absoluut geen idee had wat er mankeerde. Maar dat wist ik wel alleen lag het antwoord in mijn onbewuste.
Een immens gevoel van opluchting, rust en blijdschap is daarvoor in de plaats gekomen. Vol vertrouwen kan ik nu weer zeggen:
Ik kan weer verder!
Reactie plaatsen
Reacties