Het is half tien in de ochtend op deze tweede Pinksterdag. De zon straalt hoog aan de hemel en het belooft een mooie dag te worden althans wat het weer betreft, maar laat ik over de rest maar zwijgen.
De afgelopen maanden heb ik hard gewerkt aan het behalen van mijn Progressive Mental Alignment Practitioner opleiding. Elke dag was het de vaste prik dat ik na mijn ochtendwandeling met de honden achter de laptop kroop om negentig minuten te luisteren naar de nodige modules.
De PMA licentie behalen was de eerste doelstelling maar ik heb er nog een voor dit jaar gezet; het opbouwen van een Facebook community met betrekking tot mijn nieuwe werkzaamheden als coach. Natuurlijk, geheel conform mijn persoonlijke overtuigingen koos ik ervoor om dit niet zonder hulp te gaan doen. Nee, ik moest en zou de hulp inschakelen van een online cursus over het opbouwen van een eigen groep.
Je zult absoluut geen kwaad woord horen over deze cursus want die is heel goed opgezet en de stappen volgen elkaar goed en overzichtelijk op. Mijn brein werkt enigszins afwijkend waar het websites en facebook of andere social media betreft. Het is een kwestie van goed lezen en luisteren voordat ik ergens aan begin. Zo ook in dit geval.
Vol enthousiasme had ik binnen no time mijn facebook profiel én groep aangemaakt. Uren heb ik gezwoegd om alle groepsregels en toelatingsvragen te maken en op de juiste plekken neer te zetten. Gelijk mensen uitgenodigd voor mijn facebook community en die was..... nog helemaal leeg...
Als een ongezellige kale huiskamer die nog in de steigers staat en alle sfeer mist zodat je jezelf afvraagt wat je op deze plek zoekt. De paar berichten die worden vermeld gaan over het toevoegen van een omslagfoto of een telefoonnummer van mij. De lege inhoud is betrekkelijk snel op te vullen maar ook daar geldt dat het toegevoegde waarde heeft voor mijn doeldgroep. Door schade en schande wijsgeworden veranderde de lege huiskamer in een gezellige ruimte waar nieuwtjes werden uitgewisseld. Nu had ik mijn doel toch bereikt .. dacht ik...
Helaas bleek dat ik mijn haast over het hoofd had gezien dat ik een zakelijk Facebookprofiel had moeten aanmaken en geen persoonlijk profiel. Je kunt je niet voorstellen, of misschien toch wel, wat ik toen heb gedacht. Dus nu worstel ik opnieuw met het goed opzetten van een ander account en de daarbij behorende links naar google adds en statistieken en links naar Instagramaccounts.
De oude Facebook profielen wil ik graag verwijderen ware het niet dat ik niets durf te verwijderen omdat ik bang ben het goede account te deactiveren. Het gevolg hiervan is niet te overzien. Mocht het onverhoopt gebeuren dat ik met juist dat account blijf zitten dat ik niet moet hebben, dan ben ik er heilig van overtuigt dat ik niet opnieuw begin. Dan maar alles laten staan en misschien in de nabije toekomst wordt duidelijk wat ik wel of niet kan doen.
Eigenlijk had ik het gemakkelijker voorgesteld, maar het digitale tijdperk van vandaag is toch een tikkie lastiger dan gedacht.
En laat ik nou zo’n echte doe het zelve zijn die niet in staat is iets uit handen te geven. Ondanks dat ik overal wel iets van leer, ook van deze perikelen, vind ik het maar niets.
Reactie plaatsen
Reacties