Mevrouw ARROGANTIE! Daar stond ze dan opeens in hoogste eigen persoon.
Ze presenteert zich als de nieuwe vriendin van mijn buurman. Er komt geen woord over haar lippen en ze keurt me geen blik waardig maar ze doet HET gewoon. Daar totaal onverwacht aanwezig zijn terwijl haar drie kinderen al schreeuwend de zo door mij gekoesterde stilte in de achtertuin ruw verstorend. Plots lopen er allemaal onbekende lui in het weiland en “overtreden” daarmee de stille afspraak tussen de buurman en mij, elkaars privacy te respecteren. Zo min mogelijk inkijk in elkaars huis en tuin. Geen nieuwsgierige blikken wat ik aan het doen ben.
“De toon is gezet” denk ik nog “Ze is toch geen blijvertje. Na twee jaar is ze weer verdwenen. Net zoals de vorige vriendinnetjes". Mijn eerste stekels staan overeind. De twee weken erna maken de situatie niet beter. Een speelhuis wordt in de grote tuin neergezet zodat “haar gepeupel” over de heg recht in onze woonkamer kan kijken. Nog meer prikkels en irritatie van mijn kant ontstaan. Een feest volgt met allemaal, voor mij, onbekende mensen die eveneens het gevoel geven aapjes te komen kijken. Het plaatje in mijn hoofd is compleet en ik zie mijn toekomst voor me. Een compleet horrorverhaal met schreeuwende pubers, harde muziek en heel veel gedoe.
De weken daarna zie ik mijn buurman dingen doen, zich op een manier gedragen, die ik in de afgelopen 22 jaar nog nooit van hem heb gezien; waar hij zelfs een bloedhekel aan had. Ik snap er geen bal en vraag me af wat er met hem aan de hand is.
Mijn gevoel van irritatie is inmiddels opgelopen naar het gevoel van agressie dat toeneemt zodra ik maar bij HEN iets hoor of zie dat me niet bevalt. Ik krijg er zelf last van en besluit dat ik hiermee moet stoppen alleen kan ik niet precies ontdekken wat me nu ECHT stoort.
Ik roep de hulp in van mijn collega en vraag haar een sessie van progressive mental alignment met mij te doen. Langzaam maar zeker vallen puzzelstukjes in elkaar. Bij het opnoemen van alle negatieve emoties zie ik de bijbehorende situatie. Stuk voor stuk momenten waarop ik geen vat had of waar ik niet tegenop kon in mijn jeugd en het gevoel van agressie oproepen in een soort gelijke situatie van nu.
Het onverwachte, de manier waarop zij mij negeerde, mijn onbegrip over het veranderde gedrag van mijn buurman, het gevoel dat ik mijn vrijheid kwijtraakte, geen ruimte had. Allemaal veroorzaakt door triggers van de afgelopen weken. Ze veroorzaken constant meer boosheid en innerlijke agressie omdat ik dagdagelijks met dezelfde triggers wordt geconfronteerd.
Het weten waarom ik zo reageer en waardoor ik zo boos en agressief was geeft me rust. Ik zit opnieuw in mijn achtertuin, wachtend totdat de jeugd uit school komt en het spel opnieuw begint.
Maar vandaag heb ik geen behoefte om mezelf uit te dagen. Tenslotte lag mijn gevoel niet aan haar als persoon of aan haar kinderen. Misschien is het een keileuk gezin en heb ik hen alleen nog niet ontmoet. Mijn innerlijke rust is teruggekeerd en glimlachend sla ik de situatie gade. Ik ben wel benieuwd hoelang mijn buurman deze situatie volhoudt want als er één is die een rol speelt dan wordt hij de winnaar!!
Reactie plaatsen
Reacties